HET VERHAAL EN DE TIPS VAN MELISSA DISSENBERGEN

36 jaar ● gehuwd en mama van twee zonen (7 en 16 jaar), Operatieverpleegkundige & loopbaancoach ● Verpleegkundige Intensieve Zorgen tijdens COVID-19

“Voor de crisis werkte ik als operatieverpleegkundige, COVID-19 dwong mij echter tot een tijdelijke carrièreswitch als IZ-verpleegkundige. Om het voor mezelf werkbaar te houden, heb ik me voorgenomen om me enkel te focussen op die zaken waar ik zelf controle over heb. Toen ik te horen kreeg dat ik tijdelijk op IZ ingezet zou worden, ging ik mezelf vragen stellen als:

Wat heeft mij vroeger gedreven om voor verpleegkunde te kiezen? Wat maakt mij nu zo onzeker om naar IZ te gaan? Wanneer ben ik in een flow? Welke talenten vanop het operatiekwartier kan ik direct meenemen naar IZ? Bij wie van mijn collega’s kan ik steun vinden? Wat heeft mij vroeger in moeilijke situaties altijd al geholpen?

Al deze vragen kon ik beantwoorden en gaven me een zekere rust.

Mijn onzekerheid kwam voort uit het niet weten, niet kennen van wat men van mij verwachtte. Dus ging ik alvast zelf op zoek naar info over technieken die op een IZ voor mij nieuw waren: dat had ik immers zelf in de hand en gaf me opnieuw rust. Ik wist ook dat ik bij veel van mijn collega’s terecht kon met mijn zorgen en andersom.

Verder zien we elke dag zoveel leed en zullen we ons op een of andere manier moeten wapenen. Ik WIL mij wapenen opdat ik nog energie over zou hebben voor mezelf, voor mijn gezin en voor de nieuwe werkdag die voor de deur staat. Daarom mag ik van mezelf elke dag één negatieve gedachte toelaten, waartegenover ik er drie positieve plaats.

Mijn drie positieve gedachten voor vandaag zijn:

• Ik ben blij dat ik mee het verschil kan maken in deze crisis en de IZ-verpleegkundigen kan ondersteunen in het bieden van goede zorgen aan onze beademde medemensen.
• Ik ben blij dat ik omringd ben door collega’s die begrijpen hoe het voelt om uit je comfortzone gedwongen te worden.
• Ik ben dankbaar voor de vele berichten van familie, vrienden, artsen … en iedereen die een hart onder de riem wil steken.
• Ik bewonder de IZ-verpleegkundigen voor hun kennis en hun liefde voor ‘het zorgen voor mensen’. Ik ben blij dat ik hier veel kan leren.

Oeps, dat zijn er vier.

Niemand weet hoelang dit zal duren. Enkele weken geleden bekeek ik de hele situatie dag per dag. Nu probeer ik van week tot week te leven. Zo zie je maar, hoe snel we onze grenzen kunnen verleggen …

Ik kijk er alvast nu al naar uit om te ontdekken wat iedereen geleerd heeft uit deze periode. Ik kijk uit naar hoe anders we met elkaar zullen omgaan. Ik ben hoopvol dat wij zorgverleners onze rug zullen rechten en hebben leren aangeven wat we zelf nodig hebben om bevlogen onze job uit te voeren.”